در مورد کودک پرخاشگری که الگوپذیری عامل اینگونه رفتار او بوده است باید روی الگوی کودک کار کرد وراههای دیگری جز پرخاشگری را به آن آموخت .اگر پرخاشگری در اثر ناکامی بوجود آمده باشد باید کودک ناکام را در راه رسیدن به اهداف مطلوب ودوست داشتنی کمک کنیم در مواردیکه علت پرخاشگری اضطراب است باید از نگرانی درونی واضطراب کودک مطلع شویم .ورزش کردن برای این کودکان بسیار وثر است وباعث تخلیه هیجانی می شود .در کشمکش های درونی باید کودک را از حالت دوگانگی خارج ساخت .کم به کودکان در تصمیم گیری باعث می شود که بیاموزند به حالتهای دوگانه ی درونی خود پایان بخشند .در پاره ای از موارد کودک افسرده پرخاشگری شدیدی از خود نشان می دهد در این میان لازم است به این نکته پی ببریم که اوچه چیز دوست داشتنی را از دست داده است چگونه می شود مورد از دست رفته را برای او جبران کنیم . در مورد پرخاشگری شیطنت ومصرف دارو حتما باید به پزشک متخصص مراجعه کنیم تا کودک را از نزدیک معاینه کند .هنگامی که کودک قربانی خشونت در مدرسه شده است باید با مسئولان مدرسه صحبت کنیم لازم است که ایشان طبق قانون و مقررات خاص با کودکان خشونت گرا برخورد کند و نیز کودکانی را که قزبانی خشونت شده اند بر اساس رفتار هایخوبشان مورد همدلی قرار دهند .چناچه نوع پرخاشگری کودک خصمانه است باید او را از ازار و اذیت کردن دور کنیم تا مجبور نباشد برای تلافی و انتقام افراد دیگری را اذیت کند.
اگر هم پرخاشگری از نوع وسیلهای است باید راهای دیگری را برای مطرح شدن به او بیاموزیم تا او ناچار نباشد از روش پرخاش برای جلب توجه استفاده کند.
جهت پرخاشگری ممکن است درونی یا بیرونی باشد چنانچه جهت پرخاشگری به طرف درون باشد کودک خشم را به درون خود می افکند ودچار خشم فرو خورده می شود پیامد چنین عملی می تواند افسردگی نیز باشد کودکان افسرده در واقع از دست خودشان عصبانی هستند .خشم درونی ،عصبانیت ونارضایتی از خودرا بوجود می آورد .در خشم بیرونی کودک ممکن است خشم های خود را بصورت رفتارهایی از قبیل :فریادزدن ،پا به زمین کوبیدن یا پرتاب کردن اشیاءبروز دهد .
